رضا آقائی: شهردار محترم اصفهان در برنامه اصفهان من پخش شده در روز یک شنبه بیست و سوم مهرماه در خصوص موضوعات مختلفی صحبت کردند و در ادام،ه معاونت محترم محیط زیست و خدمات شهری راجع به برنامه های پیش بینی شده در خصوص حفظ فضای سبز شهری نکاتی را عنوان نمودند. درخواست شهردار محترم اصفهان از مردم اصفهان کمک فکری در چگونگی تامین آب فضای سبز شهر عنوان شد و برای این منظور جوایزی نیز پیش بینی شده است.

شهردار محترم اصفهان همانند سایر مدیران سعی نمودند از عواطف برای حل مشکل پیش آمده برای زاینده رود استفاده کنند که می توان به حیات اصفهان به زاینده رود و یا جبران تاثیر روحی روانی مردم در خشکی زاینده رود با ایجاد فضای سبز و توسعه بیشتر (مفهومی) اشاره نمود.

شهردار محترم اصفهان در این برنامه اشاره ای به علل بوجود آمدن این مشکلات نداشتند و همانند سایر مدیران شهری و سیاسی این شهر تنها به بعد تامین آب فضای سبز شهری با امکانات موجود و حتی بهره گیری از توانایی های شرکت های دانش بنیان اشاره داشتند.

فارغ از گرایش های سیاسی، بالغ بر 20 سال است مدیران با این نگرش  دنبال احیاء زاینده رود هستند و هدایت آب به داخل مادی های داخل شهر را نتیجه تلاش خود می دانند ولی هیچگاه این توفیق حاصل نشد تا مدیران ما به موضوع حل بحران آب در زاینده رود با نگاهی دیگر و به قول سهراب سپهری «چشم ها را باید شست ،جور دیگر باید دید» اقدام چاره جوئی در حل بحران آب در زاینده رود نمایند.

هرچند سوق دادن آبیاری فضای سبز به استفاده از تصفیه تکمیلی پساب شرب قابل تقدیر است ولی آیا مدیران متوجه این موضوع هستند که پساب نیز بخشی از سیکل احیاء و یا خشک شدن زاینده رود است؟ این که در گزارش ها و صحبت ها اشاره به حقابه شهر از زاینده رود شود و اقدامات در این خصوص توسط شهرداری به مردم گزارش شود آیا تاثیری در احیاء زاینده رود دارد و داشته است؟ با فرض نتیجه گرفتن این تلاش ها آیا به غیر از پس گرفتن آب از همدیگر معنی دیگری برای آن وجود دارد؟

نکته تاسف بار درباره مدیریت شهری، عدم تکاپو در حل ریشه ای این موضوع به اندازه توان خود است و تاسف بار تر اینکه بجای ایجاد یک فضای سبز پایدار اولاً به مردم توصیه می شود خود شخصاً در منازلشان اقدام به توسعه فضای سبز نمایند و ثانیاً استفاده از تانکرهایی با نوشتار ستاد بحران تامین آب فضای سبز در دستور کار قرار داده اند که مشخص نیست هدف آن است که مردم کمتر آب مصرف کنند (که البته خود شهرداری امتیازاتی برای مصرف بیشتر  آب بواسطه توسعه فضای سبز خانگی در نظر گرفته است) و یا اینکه فقط مردم اقدامات شهرداری را ببینند و از آن بگذرند.

در پایان ضمن آرزوی برنده شدن در این پرسش برنامه عنوان شده، مجدداً یاد آور می گردد نتیجه این نگاه ها شاید مردم پسند باشد ولی قطعاً نتیجه معکوس در احیاء زاینده رود و دور از عدالت اجتماعی برای حقابه داران و محیط زیست زاینده رود است.